ALL IS ONE

ALL IS ONE

Dance-music performance

7 September 2012, 19:30: "14η Μέρα" Studio, Kallirois 10, Metro Akropolis - 11743, Athens GR

8 - 9 September 2012, 18:15: Νταμάρι του Ρόζη - Quarry, Mandra GR*

Affiche: ANDREA ECHORN

Μια χορευτική δημιουργία για ανενεργό λατομείο και θεατρική σκηνή με ζωντανή μουσική, υπό την οικονομική υποστήριξη των κατοίκων της περιοχής της Μανδρας*. Η αναγνώριση και η ανάδειξη του πολύπτυχου ανθρώπινου πολιτισμού με μουσικές και χορευτικές τεχνικές διαφορετικών προελεύσεων, πραγματοποιείται σε 2 παραστάσεις και μία προ-παρουσίαση σε στούντιο, στις 7, 8 και 9 Σεπτεμβρίου. 

8 και 9 Σεπτεμβρίου, ώρα 18.15 στο ανενεργό λατομείο «νταμάρι του Ρόζη»** (είσοδος 8 ευρώ), που λειτουργεί ως σύμβολο και εργαλείο για τη διάσωση του φυσικού περιβάλλοντος και 

στις 7 Σεπτεμβρίου ώρα 19:30 στο στούντιο «14η Μέρα», Καλλιρόης 10, μετρό Ακρόπολη - Αθήνα, (είσοδος ελεύθερη).

Η παράσταση επιτεύχθηκε με τις συνδρομές των:

Περιοδικό Δημοφών • Παναγιώτης Πέππας, Παραδοσιακή Ταβέρνα Βελατούρης • Κώστας Πέππας Σκαφίδας, Οικοδομικά Υλικά • Καλλιτεχνική Ομάδα Α4Μ (Αφορμή) - Θεσσαλονίκη • Τιμολέων Τσάμος, Ηλεκτρολογείο Αυτοκινήτων • Ραδιοταξι Αίολος • Βασίλης Ρεντούμης, Ταβέρνα Η Ελιά • Ιωσήφ Αρμάος, Χορδιστής Πιάνων • Στέλλα Ανδρώνη, Σχολή Χορού • Χρήστος Μαρούγγας, Λόφος Καφέ • Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας • Δημος Ελευσινας • Βάλια Κωνσταντοπούλου, Σχολή Χορού και Μουσικής, Ελευσίνα • Αφοί Γεωργίου Φίλη, Είδη Γενικού Εμπορίου • ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ: Νίκος Ζαφείρης, Παναγιώτης Μιχαήλος, Δημήτριος Αποστόλου, Άννα Παναγιωτοπούλου.

Χορηγός Επικοινωνίας: Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών

**Πώς να έρθετε στο νταμάρι του Ρόζη στη Μάνδρα.

• Είσοδος από το γυμναστήριο δίπλα από το Λύκειο Μάνδρας, ακολουθώντας τις σημάνσεις
• Από Αθήνα: Με μισθωμένο λεωφορείο από το Θησείο, με κράτηση στο 6976161763 begin_of_the_skype_highlighting            6976161763      end_of_the_skype_highlighting. Ώρα αναχώρησης, 17:30.
• Με Ι.Χ.: Από την εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου, αφού περάσετε τον κόμβο του Θριασίου νοσοκομείου στο ύψος της Ελευσίνας, στρίβετε δεξιά στον επόμενο κόμβο, με κατεύθυνση Θήβα - Μάνδρα. Σε 1μιση χιλιόμετρο στρίβετε αριστερά για να μπείτε στη Μάνδρα. Στη 1η διχάλα κάνετε δεξιά. Ευθεία, περνάτε τον κεντρικό ναό και στο επόμενο στρίβετε αριστερά. Έπειτα, στην ένδειξη «προς Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου» στρίβετε δεξιά πηγαίνοντας έως το τέρμα του οικοδομικού τετραγώνου. Από το γυμναστήριο πλησίον του λυκείου Μάνδρας, υπάρχουν ενδείξεις για την είσοδο στο λατομείο. Πληρ. 6948180179 begin_of_the_skype_highlighting            6948180179      end_of_the_skype_highlighting

   Είναι γεγονός ότι οτιδήποτε δημιουργούμε, παραλείπουμε, φανταζόμαστε, φοβούμαστε ή αποτολμούμε, όλοι οι θεσμοί μιας κοινωνίας εν προκειμένω, διαμορφώνουν το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και με τη σειρά του αυτό, εκ-παιδεύει τους ανθρώπους της κοινωνίας. Σχετική είναι η συνέντευξη του Κορνήλιου Καστοριάδη (1922-1997) σχετικά με την εκπαίδευση: [… θα έλεγα πρώτα-πρώτα ότι δεν μπορούμε να χωρίσουμε την εκπαίδευση από τη συνολική κοινωνική κατάσταση. Ο μακαρίτης και καϋμένος o Πλάτων έλεγε ήδη ότι ακόμα και οι τοίχοι της πόλης εκπαιδεύουν τους ανθρώπους. Και νομίζω ότι αυτή είναι μια τρομερά σημαντική και βαριά αλήθεια. Η εκπαίδευση και η Παιδεία ενός ανθρώπου αρχίζει από την ηλικία μηδέν και φτάνει έως την ηλικία Ω, δηλαδή μέχρι τη στιγμή που θα πεθάνει. Συνεπώς διαμορφώνεται αυτός ο άνθρωπος από όλα όσα προσλαμβάνει, από όλα όσα είναι γύρω του. Τί διαμόρφωση υφίστατο ένας αρχαίος Αθηναίος περπατώντας, βλέποντας την Ακρόπολη, την Αγορά, τη Στοά κλπ και τί διαμόρφωση υφίσταται ένας σημερινός Αθηναίος ζώντας μέσα σ'αυτό το φριχτό τερατούργημα που λέγεται σήμερα Αθήνα και που έγινε τερατούργημα μέσα σε 40 χρόνια δυνάμει όλων των μεγαλοφυών πολιτικών μας […]; Ή τί διαμόρφωση υφίστατο ένας αρχαίος Αθηναίος βλέποντας τραγωδίες στο θέατρο του Διονύσου και τί διαμόρφωση υφίσταται σήμερα ένας άνθρωπος βλέποντας τις διαφημίσεις της τηλεόρασης ή δεν ξέρω τί […];].

   Στη δική μου περίπτωση, που γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Μάνδρα στη γειτονιά του 1ου νηπιαγωγείου, από μικρός το ορατό μου πεδίο ήταν απ'τη μια πλευρά η λεκάνη του Θριάσιου Πεδίου και απ'την άλλη τα μικρά βουνά, πλούσια σε βλάστηση. Στο βάθος "ψηλά" το μοναστήρι, στην έξοδο της πόλης προς τα εκεί, μια ιδιαίτερη κόκκινη πινελιά. Το ανενεργό λατομείο, το "νταμάρι του Ρόζη".

   Η ολιγόχρονη διαμονή μου σε δυτική χώρα, άλλοτε ανεπτυγμένη, τώρα σε μεγάλη ύφεση οικονομική και αποσάρθρωση κοινωνικοπολιτική, με έφερε αντιμέτωπο με το θέμα της "ρίζας", της καταγωγής, με την έννοια του ήδη φορτισμένου υλικού που βρίσκεται μέσα μας και μας χαρακτηρίζει, μας δίνει νόημα και κίνητρο για ζωή. Έτσι εκτίμησα διαφορετικά την ντόπια μας πραγματικότητα - επιβεβαιώθηκε η άποψη ότι "απ'έξω", προσφέρεται τουλάχιστον μία ερμηνεία επιπλέον για την πραγματικότητα του μέρους απ'όπου μόλις βγήκες. Με έφερε επίσης αντιμέτωπο με το επιτακτικό θέμα της ταυτότητας του σήμερα, λαμβάνοντας υπ'όψην την καταγωγή (παράδοση) και τις σύγχρονες συνθήκες, και με την ανάγκη μιας αυθεντικής και ανθεκτικής δημιουργίας και πρότασης για το μέλλον, σε αντίθεση με ό,τι είχαμε συνηθίσει να ερχόμαστε σ'επαφή μέχρι τώρα: απ'τη μια τον άκριτο μανιο-παραδοσιασμό, την προσκόληση σε παλαιότερες αυθεντίες μόνο και μόνο επειδή αυτές μας παραδόθηκαν απ'τους προγόνους μας και απ'την άλλη την επιτακτική αύξηση της παραγωγής και κατανάλωσης που κάποια απρόσωπη οντότητα όριζε ως αναγκαία (διαφήμιση, μόδα, μοντέλα "ανάπτυξης" κλπ), και την αποτίμηση της αξίας πρωτίστως σε όρους κτήσεως και ποσοτικούς.

   Η πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής μας μεγαλώσαμε πότε με εξιστορήσεις και πότε με συνθήκες όπου το φυσικό περιβάλλον ήταν ο κύριος συντελεστής επιβίωσης, καθημερινής ενασχόλησης, στοχασμού και ποίησης. Δεν είναι τυχαίο που στην περιοχή μας, οι άμεσα προηγούμενες γενεές είχαν ως κύρια εργασία την αγροκτηνοτροφία και την ρυτινοσυλλογή. Γι'αυτό και η πλευρά του βουνού, η δυτική πλευρά δηλαδή, είχε περισσότερη σημασία για μένα και περισσότερο φαντασιακό υλικό, μιας και οι άμεσες και έμμεσες αναφορές προς το συγκεκριμένο φυσικό περιβάλλον ήταν περισσότερες, απ'ό,τι αυτό της παράκτιας πλευράς του λεκανοπεδίου μας.

   Η κόκκινη πινελιά που ανέφερα πιο πάνω, το λατομείο, δεν πέρασε απαρατήρητη από το παιδικό μου βλέμα. Το άνοιγμα στο βουνό μεγάλο. Το χρώμα έντονο. Πρόσφατα ξανα-συλλογίστηκα την σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των ανθρώπων και της γης με την οποία έρχονται σ'επαφή: την καλλιεργούν, την εκμεταλλεύονται, την χρησιμοποιούν, την τραγουδούν, την θεοποιούν. Ξανακοίταξα το νταμάρι και συγκλονίστηκα παρατηρώντας το πόσο, μέσω της τομής του βουνού, αποκαλύπτεται η ποιότητα της γης και πόσο αυτή μοιάζει με τους ανθρώπους και την κοινωνία μας. Το άνοιγμα απότομο, η πέτρα και η τραχύτητα παντού, το χρώμα κόκκινο και πλούσιο, τόσο που δεν σταματάς να το χορταίνεις κοιτάζοντάς το. Έτσι, σκέφτηκα, είμαστε κι εμείς: τραχείς, πεισματάρηδες από τη ράτσα μας, άκαμπτοι, και ταυτόχρονα, πλούσιοι από αξίες, από φύση, μυρωδιές, έθιμα και παραδόσεις, γεύσεις, καημούς και αγάπη. Είμαστε ένα μ'αυτή τη γή. Μας γεννάει, με την έννοια ότι μας διαμορφώνει, οπότε ζούμε κατά το πρότυπό της και πεθαίνουμε επιστρέφοντας σ'αυτήν.

   Αποφάσισα λοιπόν να κάνω τη δημιουργία και την παρουσίαση μιας χορευτικής παράστασης με ζωντανή μουσική, για-από-μέσα σε- αυτόν τον χώρο του λατομείου. Φυσικά η σημασία του έργου και ο στόχος που θέλει να εκπληρώσει, όπως και σε κάθε άλλο έργο σε αντίστοιχη περίπτωση, δεν περιορίζεται στα χωρικά πλαίσια του τόπου που πραγματώνεται. Όπως και νά'χει όμως, ο συγκεκριμένος χώρος έχει κάποια φόρτιση και κάποια σημασία ή αν θέλετε σηματοδοτεί κάποια πράγματα για μένα, για τους συντοπίτες μου και για κάθε άλλον άνθρωπο.

   Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Στούντιο "14η Μέρα" στην οδό Καλλιρόης 10, μετρό Κεραμεικός στην Αθήνα στις 7 Σεπτεμβρίου και στο "νταμάρι του Ρόζη" στις 8 και 9 Σεπτεμβρίου 2012. Για τον σκοπό αυτό, έχουν ενεργοποιηθεί καλλιτέχνες και πολίτες της περιοχής μας, της χώρας μας αλλά και άλλων χωρών. Στοχεύουμε να προσελκύσουμε θεατές από τους γύρω δήμους, με ένα εύρος καλλιτεχνικών ενδιαφερόντων λόγω του ότι η παράσταση εκτός από αρκετά είδη διαφορετικών χορών, περιλαμβάνει και μουσικές διαφορετικών προελεύσεων.

   Αποσκοπούμε ο χώρος αυτός να γίνει μελλοντικά πόλος έλξης για καλλιτεχνικές δραστηριότητες με τρόπο που ο φυσικός και τραχύς του χαρακτήρας να παραμείνει σεβαστός. Γιατί μόνον τότε θα μπορέσει να σταθεί αυθεντική μήτρα σύγχρονης δημιουργίας με σαφή χαρακτηριστικά: 1) την αγάπη και ανάγκη προστασίας και μέριμνας για το φυσικό περιβάλλον - Περιβάλλον 2) τη μέριμνα για την ανάπτυξη των Καλών Τεχνών - Τέχνες, 3) τη σύνδεση του παλαιού με το νέο, του παραδοσιακού με το σύγχρονο - Ιστορία, 4) τη δραστηριοποίηση και εμπλοκή της Εκπαίδευσης σε κάθε έργο/δράση – περιβαλλοντική, καλλιτεχνική - με αξιώσεις - Παιδεία, σε αντίθεση με ένα οποιοδήποτε σημείο παρουσίασης, προβολής και κατανάλωσης, κατευθυνόμενο από ετερογενείς και απροβλημάτιστες λογικές και φιλοδοξίες.

   Λόγω των οικονομικών συνθηκών, για την πραγματοποίηση αυτής της παράστασης (All In/Is One) θα χρειαστεί η υποστήριξη του Δήμου, ενώ αρκετές υπηρεσίες και υλικά θ'αναζητηθούν ως χορηγίες από τους κατοίκους κι επαγγελματίες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, της περιοχής μας. Το έργο υποστηρίζει επικοινωνιακά το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Όσοι επιθυμούν να συνδράμουν ή και να ενημερωθούν για τις χρηματικές/υλικές ανάγκες της δημιουργίας μπορούν ν'απευθυνθούν στο τηλέφωνο 69 75 95 01 31 begin_of_the_skype_highlighting            69 75 95 01 31      end_of_the_skype_highlighting. Εύχομαι οι συντοπίτες μας να συντρέξουν…

   Η εργασίες έχουν ξεκινήσει, οι παραστάσεις μάς περιμένουν. Πρόκληση, βάρος, θεριό ανήμερο, μυρίζει ευχαρίστηση... Συμφωνώ με τον Καστοριάδη όταν λέει «ο κόσμος είναι έτσι όπως είναι επειδή θεσμίστηκε έτσι και όχι αλλιώς». Και βρίσκω παρηγοριά στους παρακάτω στίχους του Ήλιου του Ηλιάτορα του Ελύτη:

«Κουράγιο περιστέρες και ανεμώνες μου

Οι ωραίες κι οι συντροφιαστές κι οι μόνες μου

Όπου μαυρίλα κλώθεται και γνέθεται

Ήλιοι μικροί γενείτε κι όλο αλέθετε

Σ' ευλογημένη μέρα βγάζει το κακό

σε δημοσιά πλατιά το στενοσόκακο

Κι είναι στη σκοτεινιά και στην ερήμωση

όπου ριζώνει κι ευωδιάζει η θύμηση

Ρίζα πικρή μου ρίζα και κρυφή πηγή

δώσε την περηφάνια πάρε την οργή»

Ταξιάρχης Βασιλάκος

30/6/2012